SOSNA OŚCISTA

CHARAKTERYSTYKA

Sosna oścista (Pinus aristata) nazywana też kolczastą to gatunek drzewa iglastego zaliczanego do rodziny sosnowatych (Pinaceae). Jej ojczyzną są górzyste rejony Ameryki Północnej, ale spotykana jest też w innych krajach świata. Sosna ościasta należy do najbardziej długowiecznych drzew na świecie. Rośnie bardzo wolno i po 30 latach może osiągać zaledwie 3-4 m. wys. (docelowo może dorastać do ok. 15 m. wys., ale w Polsce rzadko przekracza 8-10 m.). Pień u podstawy potrafi być bardzo gruby. Drzewo ma krzaczasty, nieregularny pokrój i luźną koronę, złożoną z krótkich, zwykle powyginanych i poskręcanych gałęzi.

Jego pędy są gęsto pokryte niebieskozielonymi, sztywnymi, krótkimi igłami (ok. 3-4 cm. dł.), z wyraźnie widocznymi na powierzchni białymi kłaczkami żywicy, przypominającymi mszyce wełniste. Sosna ościasta rodzi nieduże (ok. 10 cm. dł.), jajowate, początkowo czerwonawe, później jasnobrązowe szyszki, pokryte ościstymi, haczykowatymi łuskami (dojrzewają po ok. 1,5 roku).

UPRAWA

Sosna ościasta to roślina mało wymagająca i bardzo odporna na niekorzystne warunki środowiskowe. Potrzebuje słonecznego stanowiska i umiarkowanie żyznego, przepuszczalnego, lekko wilgotnego podłoża, ale poradzi sobie też na każdej typowej, a nawet kamienistej, piaszczystej i jałowej glebie. Doskonale znosi niskie temperatury, upały, suszę, wiatry i zanieczyszczenia miejskie. Nie wymaga nawożenia ani szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Ze względu na kępiasty pokrój i powolny wzrost, nie oczekuje też ciecia. Gatunek można rozmnażać z nasion, natomiast odmiany ozdobne przez szczepienie.