SOSNA ŻÓŁTA

CHARAKTERYSTYKA

Sosna żółta (Pinus ponderosa) to jeden z nielicznych gatunków tzw. sosen trójigielnych, czyli takich u których igły są zebrane w pęczki po trzy sztuki. W ojczyźnie – USA, tworzy ona drzewa dorastające do ok. 50 m wysokości. W młodości ich korony są wąskostożkowe i regularne, potem stają się szersze i luźniejsze. Pędy grube i sztywne – żółto brązowe a czasem nawet pomarańczowe, złamane wydają przyjemny cytrynowy zapach. Gatunek ten cechuje zmienna liczba igieł w pęczku, co często rodzi problemy z właściwym rozpoznaniem gatunku. Najczęściej są trzy igły w pęczku, ale zdarzają się dwie, a nawet pięć! Prawdopodobnie w uprawie spotykane są także liczne mieszańce, pochodzące od bardzo podobnego gatunku – sosny Jeffreya (P. jeffreyi), który od sosny żółtej odróżniają głównie igły o szarym lub niebieskawym zabarwieniu.

UPRAWA

Sosna żółta należy do zdecydowanie łatwych w uprawie. Ma bardzo małe wymagania glebowe i może rosnąć nawet na bardzo suchych, żwirowych glebach. Nie wymaga ona nawadniania nawet w okresach suszy. Jak większość sosen nie toleruje cienia i powinna być sadzona na zdecydowanie słonecznych stanowiskach. Nie lubi wilgotnego klimatu dlatego lepiej unikać jej sadzenia w pasie nadmorskim. Jest odporna na zanieczyszczenie powietrza dlatego z powodzeniem może być sadzona w miastach i terenach przemysłowych. Wykazuje pełną mrozoodporność na terenie Polski zachodniej i centralnej. W północno- wschodniej części kraju w wypadku bardzo ostrych zim mogą czasami wystąpić uszkodzenia mrozowe (szczególnie dotyczy to mieszańców z sosną Jeffreya). Sosna ta należy do gatunków rzadko atakowanych przez choroby i szkodniki. Należy się jednak liczyć z normalnym, fizjologicznym zjawiskiem stopniowego zamierania dolnych gałęzi i corocznym, jesiennym opadaniem starych igieł.